Zgodnie z zapowiedzią rozmawiamy z Kamilą Kulwicką brązową medalistką Mistrzostw Europu U23 w Macedonii, zawodniczką ZKS Slavia.
- Gratuluję brązowego medalu i sukcesu. Czy to był najlepszy wynik w Twojej dotychczasowej karierze?
Serdecznie dziękuje za gratulacje, tak ten medal obecnie jest najbardziej wartościowy w mojej małej kolekcji.
- Jakie inne sukcesy masz w swoim dorobku?
Innym sukcesem jakim mogę się pochwalić jest medal tego samego kruszcu młodszej grupy wiekowej „Juniorek do lat 20”. Ten medal jest dla mnie wyjątkowy ponieważ był moim pierwszym medalem na tak dużej imprezie, w roku 2018 otarłam się o medale ME i MŚ kończąc obie imprezy na 5 miejscu.
- Czy spodziewałaś się takiego sukcesu jak brązowy medal Mistrzostw Europy?
Czy się spodziewałam to nie wiem? Wiem, że bardzo tego chciałam i starałam się zrobić wszystko żeby wrócić do Polski z medalem.
- Z jednej strony medal ME zawsze cieszy, ale czy była szansa na finał? Czego zabrakło do srebrnego czy złotego medalu?
Tak ten medal bardzo cieszy. Wydaje mi się, że szansa na bycie w finale była duża aczkolwiek wynik końcowy walki 11:0 wygląda na szanse znikome. Moim okiem wszystkie akcje były tak równe, że punkty mogłam wziąć ja lub Mołdawianka, która niestety okazała się bardziej cwana. Ale wiem, że ta przeciwniczka jest w moim zasięgu.
- Kto jest Twoim trenerem, komu zawdzięczasz sukces?
Moją Trenerką jest Elżbieta Garmulewicz, a jej praca składa się na miliony różnych czynników nie tylko zadanie treningu. Jest jak nasza druga mama możemy z nią porozmawiać o wszystkim, a ogromnym plusem tego jest to, że jest Kobietą i rozumie nas w 100%- każdemu życzę tak wspaniałej osoby. Sukces zawdzięczam wielu osobom - Trenerom klubowym, kadrowym i mojemu Narzeczonemu, ale wiem, że gdyby nie moja starsza siostra Dominika, nie było by mnie tutaj. To ona kilka lat temu namawiała mnie, żebym trenowała razem z nią i tak też się stało.
- Od ME już minęło trochę czasu – do jakich zawodów się przygotowujesz?
Plany na najbliższy czas to oczywiście dalsze ciężkie trenowanie i podnoszenie swojego poziomu sportowego. Formę głównie przygotowuję na Mistrzostwa Świata, które odbędą się w listopadzie.
- Od kiedy trenujesz zapasy?
Zapasy trenuje od dziecka, czyli już 10 lat, do Slavii wysłał nas nasz poprzedni Trener Zbigniew Grabowski. Dopiero w nowym klubie troszkę sobie poukładałam w głowie i od tamtego momentu oddałam się cała tej wspaniałej dyscyplinie. Na obozach i zawodach spędzamy około 200 dni w roku, stąd też ciężko znaleźć troszkę czasu żeby pojechać do rodzinnego domu do Wałbrzycha.
- Jakie są Twoje największe atuty?
Moim autem jest to, że łatwo radzę sobie ze stresem, jestem pewna siebie i konsekwentnie dążę do celu, który sobie wyznaczam.
- Która z walk najbardziej utkwiła Tobie w pamięci – jest jakaś do której często wracasz?
W pamięci głównie zostają mi walki przegrane, ponieważ bardzo długo myślę nad tym co zrobiłam źle i staram się to poprawić.
- Czy miałaś jakieś trudne momenty w karierze, co motywuje Cię do treningów?.
Wydaję mi się, że w życiu każdego sportowca przychodzą trudne chwile, które trzeba przetrwać- jak się cofam, to tylko po to żeby wziąć rozbieg. Do treningu napędza mnie ogromna chęć osiągnięcia sukcesu.
- Jak spędzasz wolny czas?
Czasu wolnego mamy bardzo mało ponieważ większość spędzamy na wyjazdach. Jeśli mamy wolny czas staram się poświecić go rodzinie, która mieszka prawie 300 km do Rudy Śląskiej. Uczę się zaocznie w szkole policealnej.
- Czy swoją przyszłość wiążesz ze sportem?
Moje życie na pewno chciałabym łączyć ze sportem, być może jako Trenerka - czas pokaże.
- Jakie masz sportowe marzenie?
Moim marzeniem jest wywalczenie medalu na Igrzyskach Olimpijskich wiem, że jest to bardzo długa i ciężka droga, ale jestem gotowa by ruszyć w tą podróż.
Dziękuję za rozmowę.